Kamis, 29 Januari 2015

Pengertian Konferensi Malino

Konferensi Malino
Dalam situasi politik yang tidak menentu di Indonesia, Belanda melakukan
tekan politik dan militer di Indonesia. Tekanan politik dilakukan dengan
menyelenggarakan Konferensi Malino, yang bertujuan untuk membentuk
negara-negara federal di daerah yang baru diserahterimakan oleh Inggris
dan Australia kepada Belanda. Disamping itu, di Pangkal Pinang, Bangka
diselenggarakan konferensi untuk golongan minoritas. Konferensi Malino
diselenggarakan pada 15-26 juli 1946, sedangkan Konferensi Pangkal Pinang
pada 1 Oktober 1946. Diharapkan daerah-daerah ini akan mendukung
Belanda dalam pembentukan negara federasi. Di samping itu, Belanda juga
terus mengirim pasukannya memasuki Indonesia. Dengan demikian kadar
permusuhan antara kedua belah pihak semakin meningkat. Namun usahausaha
diplomasi terus dilakukan. Sebagai contoh tanggal 14 Oktober 1946
tercapai persetujuan gencatan senjata. Usaha-usaha perundingan pun terus diupayakan. Setelah perjanjian Linggarjati Van Mook mengambil inisiatif untuk mendirikan
pemerintahan federal sementara sebagai pengganti Hindia Belanda. Tindakan
Van Mook itu menimbulkan kegelisahan di kalangan negara-negara bagian
yang tidak terwakili dalam susunan pemerintahan. Pada kenyataannya
pemerintah federal yang didirikan Van Mook itu tidak beda pemerintah
Hindia Belanda. Untuk itulah negara-negara federal mengadakan rapat di
Bandung pada Mei – Juli 1948. Konferensi Bandung itu dihadiri oleh empat
negara federal yang sudah terbentuk yaitu Negara Indonesia Timur, Negara
Sumatera Timur, Negara Pasundan, dan Negara Madura. Juga dihadiri oleh
daerah-daerah otonom seperti, Bangka, Banjar, Dayak Besar, Kalimantan
Barat, Kalimantan Timur, Kalimantan Tengah, Riau, dan Jawa Tengah. Sebagai
ketua adalah Mr. T. Bahriun dari Negara Sumatera Timur.
Rapat itu diberi nama Bijeenkomst voor federal Overleg (BFO), yaitu suatu
pertemuan untuk Musyawarah Federal. Pengambil inisiatif BFO itu adalah
Ida Agung Gde Agung, seorang perdana menteri Negara Indonesia Timur.
juga R.T. Adil Puradiredja, seorang perdana menteri Negara Pasunan. BFO itu
dimaksudkan untuk mencari solusi dari situasi politik yang genting akibat dari
perkembangan politik antara Belanda dan RI yang juga berpengaruh padaPertemuan Bandung juga dirancang
untuk menjadikan pemerintahan peralihan yang lebih baik daripada
pemerintahan Federal Sementara buatan Van Mook. (kamu dapat membaca
lebih lanjut tentang peran BFO dalam perjuangan diplomasi pada buku Taufik
Abdullah dan A.B.Lapian (ed) atau buku-buku yang lain).
perkembangan negara-negara bagian. Pertemuan Bandung juga dirancang

Drama Roro Jonggrang (asal usul candi prambanan)



Drama Roro Jonggrang (bahasa jawa)

Ing sawijine jaman, ing ndesa sing apik urip ana wedokan kang ditinggal karo bojone . Dheweke urip karo anake , sing jenenge Bandung.

Bandung     : “Bu, nopo ibu mboten kesepian menawi kula lan panjenengan mung    
                       manggon teng perkampungan endah niki tiang kaleh mawon.”
Ibu               : “Kesepian ngopo to le?Ibu wis seneng ana kowe nang kene. Awake dewe uwis urip      
                          kecukupan, seneng tanpa ana sing ganggu, arep njaluk sing piye maneh.”
Bandung     : “ya mbok menawi ibu kersa duweni rama damel kula.”
Ibu               : (mesem ngguyu) “Kowe ki ngomong opo to.Ora..ora..ibu rapapa urip    janda kaya ngene
        sing penting ibu duwe kowe(Jare ibune banjur     nyayang anake).”
Bandung     : “Lho, saestu Bu.”
Ibu               :”Sakjane lakyo kowe sing patut tak takoni koyo ngono kuwi anakku.    
Kowe iku wis gede, moso kowe arep dewean wae.”
Bandung     : (mesem)”Ah, menawi kula,mboten usah di pikir bu. Saktemene kula ajeng tanglet kalih ibu, Nanging kula boten kepenak,Bu.”
Ibu              : “Kowe arep takon opo?Kok nganggo ora kepenak barang. Aku iki ibumu opo dudu. Arep takon opo to Le?”
Bandung    : “Ngeten lho Bu, saktemene Rama kula menika sinten? Ngantos sakniki kok kula taksih bingung.”
Bandung     : “Bu,kok mendhel mawon? Wonten penggalih menopo to bu?”
Ibu              : “Anakku Bandung (ngelus pundake Bandung). Sajake iki wektu sing  pantes. Kowe saiki wis gede,  ibu ora wedi maneh cerita karo kowe. Ibu ngerti,kowe mesti iso ngerteni iki.”
Bandung     : “Ana apa,Bu?”
Ibu               : “Bapakmu kuwi sakjane bangsawan ing tlatah adoh kono.”
Bandung     : “dados bapak tasik sugeng bu?”
Ibu               : “Yen kowe pancen pengen nemoni Ramamu, yo ora opo-opo. Golekana Ramamu  
kuwi,nanging ibu mung iso pesen. Rungokno pesen – pesen ibu iki.”
Bandung     : “inggih, Bu.”
Ibu              : “Ibu mung iso dongakake apa sing kowe karepake bakal tok temu. Lek wis kepetuk ramamu, cepet sujud ing sikile ramamu kanggo tanda kahormatan. Ing jabakono, pasti akeh wong asing sing bakal kok temui lan kabeh pasti nduwe niat dhewe-dhewe.Kowe iku lanangan sing isok dipercaya . Ojo seneng adu otot anakku, iku ora apik. Ojo waton tumindak ing kono, ora liyo kanggo njaga keslametanmu dhewe.”
Bandung     : “Inggih,Bu.”
Ibu               : “Lan siji meneh amanatku (mlebu ing kamar, metu lan nggawa selendang warna abang). Gawaen selendang iki supaya Ramamu percaya yen kowe iku anake.”
Bandung     : “matur nuwun Bu, nanging kepripun ibu menawi kula ngembara. Menapa ibu aman gesang piyambakan ing bumi ingkang boten temtu niki .”
Ibu              : “ Ibu ora bakal keno opo-opo. Ibu mung iso nyangoni slamet yo anakku sing tak tresnani.”
Menika Bandung budal ngembara. Lan dheweke teko ing nggone jin. Dheweke ditekani karo para abdi dalem saka nggone jin. Bandung bisa nglawan para abdi dalem. Banjur Bandung nemoni  Jin Bondowoso.
Jin               :” Sampean sapa?”
Bandung    :”Aku Bandung”
Jin               : “ Ono kaperluan opo sampean mrene.”
Bandung    : “Aku arep nggolek Ramaku,opo kowe isok bantu aku nggoleki Ramaku?”
Jin               :”Wani piro?”
Bandung    : “Yen aku wis dadi raja ing Pengging kowe isok njaluk opo wae sing kowe karepake.”
Jin               :”Wokey , gawe bantu kowe aku wenehi tigo panyuwunan.”
Bandung     :” sing kasiji aku pengen nemoni Ramaku.”
Jin               :”Oke” (ngilang)
Amarga Bandung bisa nakluake Jin Bondowoso , akhire jenenge Bandung diwenehi jeneng Bondowoso. Dadi saiki jenenge Bandung Bondowoso. Jin Bondowoso ngabulake panyuwunane  Bandung Bodowoso. Deweke banjur dadi Raja ing Pengging. Bandung Bondowoso saiki dadi sombong lan serakah.  Dheweke pingin nguwasai kerajaan Pengging lan kerajaan     Prambanan. Dheweke pingin perang karo Prabu Boko, rajane   Prambanan.Prabu Boko direwangi Patih   Gupala perang karo Bandung Bondowoso. Bandung Bondowoso nggawe  panjalukan sing keloro marang Jin Bondowoso ben iso menang ngelawan Prabu Boko. Akhire Jin Bondowoso lan Bandung Bondowoso menang nglawan Prabu Boko. Prabu Boko mati tapi Patih Gupala Slamet . Patih Gupala muleh  karo ngetokake getih lan kelaran.   

Patih Gupala  :” Nyuwun sewu Putri.”
Jonggrang       : “Ana apa Patih. Kok njenengan wis bali saka peperangan, ana  ngendi Ramaku?”
Patih Gupala   : (menundukkan kepala dan menyembah)”Nyuwun sewu  Roro.” (mikir-mikir)”Prabu        Boko…”
Jonggrang       :” Rama!?Ana apa karo Rama?Opo panjenengan duwe kabar sing ora ke penak Patih?”
Patih Gupala  : “Inggih Roro.”
Jonggrang       : “Ana ngendi Ramaku?”(bingung lan arep nangis)." Cerita karo aku Patih..pundi ramaku?”
Patih Gupala   :” Prabu Boko gugur ing peperangan menika, Roro.”
Jonggrang       :” HA? Apa bener ngendikanmu kuwi. Opo panjenengan boten  Goroh Patih?”
Patih Gupala   :” Saestu ndara. Kula ingkang ngertosi piyambak, Bandung Bondowoso nusukkaken    kerisipun.”
Jonggrang             :” Rama…(nangis)”
          Wektu nangis iku patih Gupala mati lan Bandung Bondowoso teka ing ngarepe Rara Jonggrang. Bandung banjur mikir-mikir, sapa Ratu ayu ing ngarepe  iku?Apa selire Prabu Baka sing dak pateni mau?

Bandung               :” (mlaku nyedeki Roro). Kena apa kowe duh cah ayu?”
Jonggrang             :” Sapa kowe wani teka ing kerajaan iki?”
Bandung                :” Hahaha…Sopo aku? Opo kowe ora ngenali aku, raja ing  Kerajaan Pengging, lan saiki sing duweni kerajaan sing gede iki” (ngomong karo sombong), Bondowoso.  Hahaha..Ayu tenan kowe. Apa kowe gelem dak dadekake garwaku! Roro Jonggrang bingung arep menehi jawaban apa.
Jonggrang             :(mbatin)Bandung iku wong sing sekti.Ra mungkin aku wani nolak. Nanging atiku ora tresna. Kenal wae durung, kok njaluk aku dadi bojone. Penak tenan. Saya maneh, uwong iki sing gawe aku kelangan Rama tercintaku.
Bandung               : ”HALAH!!!,trimo ae, Aku ngganteng kok. Kena apa kowe ora gelem?    
 Opo kowe isin karo aku?Hem?(karo nggoda)”
Jonggrang             :”Wah.Apa sing arep aku lakokake.Aku mumet.”
Jonggrang banjur mikir-mikir.
Jonggrang            : “Ngene wae, yen kowe pancen pengen duweni aku, syarate sitik-sitik wae.Gawekno 1000 candi ing wektu sakmalem. Yen kowe kasil, aku gelem tok pek bojo.”
Bandung               : “Weh..weh..weh..Wah, kowe ki dagelan tenan kok!!Sewu candi  wektu sewengni?10 candi wae, apa mending kowe njaluk syarat liyane. Sekarepmulah..Moso kon gawe 1000 candi.Arep tok nggo ngopo candi iku.”
Jonggrang            :” Kula tetep pengen digawekke sewu candii. Iku  panjalukku.buktekno yen kowe tresna aku Bandung.”
Bandung              : “Wis, sakiki ngene wae. Pase,njalukmu piro?”
Jonggrang            : “Aku nyuwun sewu candi!!” (karo arep nglungani)
Bandung              : “Yowes..yo wes..Aja mutung to! Kanggo buktekake tresna ku karo    
                                 kowe, bakal tak gawekake sewu candi.”(janji)
Bandung nggawe panyunuwunanne saka jin sing terakhir.
Bandung              :”jin, aku isik nduwe panyuwunan sing terakhir kan?”
Jin                         :”iyo aku iling. Panyuwunanmu apa ?”
Bandung              :”aku njlauk tulung digaweake 1000 candi.”
Jin                         :”wokey, mari panyuwunanmu kuwi mau urusanku karo kowe wis mari,dadi aku ora   
pingin bantu kowe maneh.”
Jonggrang            : “Kepriye iki, apa Bandung bisa gawe candi okehe semono.”
Dayang                 : “La kepripun to Putri. Bandung menika lak nggeh tiyang sekti to Putri, miterat pamikir kula, kok panyuwun panjenengan, bisa di tepati. La wong samenika taksih jam kalih,anggenipun bangun candi sampun  badhe kelar to Putri.”
Jonggrang           : “La terus apa sing kudu tak  lakokake.aku ora gelem rabi karo Bandung.”
Dayang                                 : “Lajeng kepripun?”
Jonggrang mloka mlaku ing jero kamar
Jonggrang           : “Wis, saiki ngene wae. Dayang, tulung tangekake kabeh rakyat  Prambanan, kongkon    wong wadon numbuk pari, lan bakar ya jerami. Sing ana ing kandange pitik. Awak dewe gawe suasana bengi iki  seakan isuk uwis teka.Lek wis ngono jin-jin sing lagi kerja ngira lek  isuk wis teko,jin-jin padha mlayu lan ojo lali naburake kembang-kembang.”
Dayang                    : “Ide ingkang bagus,Putri. Karongono, Bandung pasti ora bias marikake   gawean   kuwi.”                
Jonggrang              : “Iya. Dayang, cepet dewekmu tangikne wong wong!.”
Dayang                                    : “Inggih ndara.nyuwun sewu.”
          Dayang iku mau banjur nangikne para wadokan ing ndesa iku. Wedokan mau dikonkon numbuk padi lan mbakar jerami, Pitik pitik dikongkon nguruk.
Jin                           :” Wah, Srengenge wis nyilau ing kono!awakdewe kudu cepet  ngaleh iki. Yen ora,awake dhewe engko iso angus!Weleh..weleh.. Tapi,piye karo penggawean iki. Candi sing didekno kurang siji engkas.Bandung ya ing endi iki?”
 Para jin-jin pada mlayu lan ninggalake gaweanne .Ora suwe maneh Bandung Bondowoso teko karo. Dhalu sing rame, srengenge wis muncul , pithik  jago , para wadon wis mulai numbuk pari lan jin-jin pada ngilang kabeh.Ndeleng  keaadan kuwi BandungBondowoso. Ing esuk, Bandung nekani Jonggrang.
Bandung              : “Jonggrang, panjalukmu uwis dak turuti, saiki rabio karo aku.”
Jonggrang           : “Oh ya?sing bener? Apa kowe wis bisa gaweanke aku sewu candi?”
Bandung             : “Tentu wae tresnoku?”
Jonggrang           : “Aku ora percaya.”
Bandung              : “kowe ora percaya? Dhelengen iki itungen candi-candi kuwi.”
Jonggrang          : “oke. Tapi iling janjimu, yen candi kuwi kurang teko sewu, berarti  kowe batal  ngolehake aku, Bandung.”
          Jonggrang ngitung candi-candi kuwi.Mari bolak-balik ngitung Jonggrang ngomong.
Jonggrang           : “sepurane Bandung, uwis dak itung, candi sing kok gawe kurang siji.”
Bandung              : “Hah?sing tenan.kowe pasti salah ngitung.”
Jonggrang           : “aku uwis bola bali ngitung, nanging hasile pada. Jumlah candi iki mung 999 .”
Bandung              : “yawis, kan mung kurang sak buah, uwis ana 999 buah.  Engko bakal dak gawekake maneh. Tapi sak uwise kowe rabi karo aku.”
Jonggrang           : “ora, Bandung. Janjine dudu kaya ngono! Kowe uwis gagal menuhi janjimu. Dadi   minggato saka uripku. Ojo nyideki aku. Utawa aku sing bakal minggat.”
Bandung              : “Ha?sak wise aku nggawe 999 candi, apa mung iki balesanmu Jonggrang”
Jonggrang           : “Iyo.kowe pingin apa maneh!! (nyentak) akonono yen kowe uwis kalah wong elek.”
Bandung              : “Jonggrang!!wanine kowe ngenyek aku!”
Jonggrang           : “pancen ngono toh nyatane!”
Bandung              : “Jonggrang!! Kowe wis nggawe aku ngamuk! Ket mau aku wis nyobak  gawe sabar gawe ngentukake kowe , tapi percuma ae pengorbananku iki. Ora papa aku ora ngentukne awakmu! Candi iki pancen kurang siji , lan sakjane sing pantes ngelengkapi ya mung kowe tok! Dadi kowe Candi Jonggrang dadio hiasan kanggo kerajaanku!
Jonggrang           : “Aaaaahhh !!!!!!!!!!”
Moro-moro Jonggrang berubah dadi Patung.

Pengertian HAM



     Pengertian Hak asasi Manusia    
Membahas pengertian hak asasi manusia ini sebenaranya, ruang lingkupnya sangatlah luas, tetapi saya di sini hanya mengambil dari dua sudut pandang saja yaitu sebagai berikut:
1.    Hak asasi manusia menurut UU No.39 Tahun 1999 tentang hak asasi manusia
Dalam Pasal 1 ayat (1) Undang-undang ini yang dimaksud dengan Hak Asasi Manusia adalah seperangkat hak yang melekat pada hakikat dan keberadaan manusia sebagai mahkluk Tuhan Yang Maha Esa dan merupakan anugerah-Nya yang wajib dihormati, dijunjung tinggi dan dilindungi oleh negara, hukum, Pemerintah, dan setiap orang demi kehormatan serta perlindungan harkat dan martabat manusia. Mudah-mudahan, ini semuanya akan mencerahkan masyarakat bahwa jabatan itu hakikatnya adalah pemenuhan kewajiban dan bukannya penuntutan atau pemberian fasilitas semata-mata.
2.  Hak asasi manusia menurut Syariat Islam
HAM menurut pandangan Syariat Islam bersifat teosentris artinya segala sesuatu berpusat kepada Tuhan. Dengan demikian Tuahan sangat dipentingkan.Hak asasi dalam Islam berbeda dengan hak asasi menurut pengertian yang umum dikenal. Sebab seluruh hak merupakan kewajiban bagi negara maupun individu yang tidak boleh diabaikan. Rasulullah saw pernah bersabda: "Sesungguhnya darahmu, hartamu dan kehormatanmu haram atas kamu." (HR. Bukhari dan Muslim). Maka negara bukan saja menahan diri dari menyentuh hak-hak asasi ini, melainkan mempunyai kewajiban memberikan dan menjamin hak-hak ini.
           Sebagai contoh, negara berkewajiban menjamin perlindungan sosial bagi setiap individu tanpa ada perbedaan jenis kelamin, tidak juga perbedaan muslim dan non-muslim. Islam tidak hanya menjadikan itu kewajiban negara, melainkan negara diperintahkan untuk berperang demi melindungi hak-hak ini. Dari sinilah kaum muslimin di bawah Abu Bakar memerangi orang-orang yang tidak mau membayar zakat.
Negara juga menjamin tidak ada pelanggaran terhadap hak-hak ini dari pihak individu. Sebab pemerintah mempunyai tuga sosial yang apabila tidak dilaksanakan berarti tidak berhak untuk tetap memerintah. Allah berfirman:"Yaitu orang-orang yang jika Kami teguhkan kedudukannya di muka bumi, niscaya mereka menegakkan shalat, menunaikan zakat, menyuruh berbuat ma’ruf dan mencegah perbuatan munkar. Dan kepada Allah-lah kembali semua urusan."(QS. 22: 4)